شب آرام آرام دشت را به زیر بال و پر گرفت

همچون کبوتری

بالهایش را

بر فراز بام های زمین گشود

چون لباسی  زمین را پوشانید

 شب آمد

 و آرامش را هدیه آورد 

شب برای لحظه ها

 خاطرات زود گذر را از نو بیان کرد

 کوچه باغ ها را

در سکوت و هم برانگیزی فرو برد

 شب آمد

و آیه های نور را

 در کوچه پاشید

شب زندگی را رنگ دیگری زد

نگو سیاه !

مگر نگفته اند :

بالاتر از سیاهی

رنگی نیست !